“Maar: mis je ze dan niet als ze bij hun vader zijn?”
Scheiden van je partner en kiezen voor co-ouderschap betekent ook: deels scheiden van je kinderen. Was je eerst altijd bij ze, nu zijn er dagen waarop je ze niet meemaakt. De lege kapstokken en onbeslapen bedden, de oorverdovende stilte: het gemis is voelbaar in alles. Maar langzaam komt er waarschijnlijk ook ruimte om te kunnen genieten van de tijd zonder ze, naast dat knerpende, knagende missen.
Plannen en vooruitdenken: zo blijft alles draaien
Alle ballen hooghouden als co-moeder is soms (of stiekem: bijna altijd) best een klus. Als de kinderen bij jou zijn, sta je fulltime aan en als ze er niet zijn, is het proppen om alles te doen wat anders niet kan. Vooruitdenken, plannen en je aan die planning houden zijn voor Brenda de truc om zo min mogelijk ballen te laten vallen…
“Bij papa mag het wel!”: zo overleef je concurrentie in co-ouderschap
Je hebt het net gezellig gemaakt. Kaarsjes aan, kop thee, je voelt je zowaar even een moeder die alles onder controle heeft. En dan komt ‘ie: 'Bij papa mag het wel!' Alsof je niet al genoeg twijfelt aan je opvoedskills, krijg je er nu ook nog een parallel universum bij waarin je kind een nieuw wapen heeft: zeggen dat alles bij de andere ouder wel mag. Of, nog erger, dat hij bij de ander gaat wonen als hij niet nog drie uur mag gamen. Hoe deal je hiermee?
Kindgebonden budget en co-ouderschap: hoe doen zij dat eigenlijk?
Als co-ouder heb je in veel gevallen recht op het kindgebonden budget en heb je hierover afspraken gemaakt in het ouderschapsplan. Je laat het bijvoorbeeld storten op de gezamenlijke kindrekening, of je hebt afgesproken dat een van de twee dit geld beheert. Er zijn verschillende smaken met ieder zo z'n voor- en nadelen. En: in de praktijk voelt het soms toch net anders dan op papier. Hoe doen andere co-moeders het? En waar geven ze het zoal aan uit?
Harmonieus co-ouderschap gaat nooit vanzelf: zo bouw je eraan
“Co-ouderschap? Nee, dat lukt bij ons niet, hij werkt altijd.” Of: “Zij wil alles bepalen, dus dat wordt ‘m niet.” Of, ook veel gehoord: "Hij doet zijn best niet voor de kinderen dus ik begin er niet aan." Het zijn veel voorkomende uitspraken bij ouders die uit elkaar zijn. Maar laten we eerlijk zijn: bij ouders bij wie co-ouderschap wel loopt, is dat meestal niet omdat het vanzelf gaat.
It takes a village to raise a child: maar hoe regel je zoiets?
Als gescheiden moeder weet je dat ‘it takes a village to raise a child’ geen gezapig spreekwoord is, maar een keiharde levensnoodzaak. Alleen…waar ís die village eigenlijk? Want behalve een overprikkelde WhatsAppgroep van school en een buurvrouw die zelf loopt te rennen met haar kinderen, merk je er verrekte weinig van.
Als je jouw ex geen goede ouder vindt: advies van mediator Elles
Je wil het beste voor je kind. En natuurlijk wil je ook dat je kind een goede vader heeft. Maar wat als je eerlijk bent en merkt dat je daar soms aan twijfelt? Mediator Elles Reis komt dit in haar coachingspraktijk vaak tegen. “Je hoeft niet te kiezen tussen alles goedpraten of alles uitvechten. Er is een midden. Een plek waar je stevig staat, mild blijft en toch eerlijk kunt communiceren”, zegt zij.
Sanne over haar samengestelde gezin: “We zouden niet meer anders willen”
Opnieuw verliefd worden na de scheiding en besluiten tot samenwonen: veel moeders gaan ervoor. Een miljoen kinderen in ons land groeit op een samengesteld gezin, met een bonusvader of -moeder en vaak ook diens kinderen. De statistieken zijn niet rooskleurig: in 66 procent van de samengestelde gezinnen, vindt opnieuw een scheiding plaats. Maar: in de andere gevallen gaat het juist goed. Sanne (40) is daar een blakend voorbeeld van. Ze deelt haar verhaal en tips voor succes.
Mediator Elles over bellen met je kind bij de andere ouder: “Gevoelig spanningsveld”
Je kind is een weekend of een paar dagen bij je ex. Jij zit thuis met een kop thee, de stilte in huis valt extra op. Even bellen dan maar? Of wacht je tot je kind zelf contact opneemt? En: hoe vaak is ‘normaal’? Wanneer is het helpend en wanneer voelt het als storen?
Zelfzorg voor co-moeders: een must (én een les voor je kind)
In de dagen met de kinderen sta je als co-moeder continu aan. Je wilt er zoveel mogelijk voor de kinderen zijn en houdt alle ballen in je eentje hoog. Daarna komen de dagen zonder kroost. Waarin je zou kunnen uitrusten, maar in plaats daarvan eindig je in een gekke mix van stilte, schuldgevoel en to-do's waar je eerder niet aan toe kwam. Herkenbaar? Orthopedagoog Loes Waanders schreef er raak over in haar boek De ontspannen ouder. Haar boodschap is glashelder: zelfzorg is geen luxe, maar een voorwaarde voor gezond ouderschap.
Dé online plek voor parttime moeders
