Als je jouw ex geen goede vader vindt: advies van mediator Elles

Je wil het beste voor je kind. En natuurlijk wil je ook dat je kind een goede vader heeft. Maar wat als je eerlijk bent en merkt dat je daar soms aan twijfelt? Mediator Elles Reis komt dit in haar coachingspraktijk vaak tegen. “Je hoeft niet te kiezen tussen alles goedpraten of alles uitvechten. Er is een midden. Een plek waar je stevig staat, mild blijft en toch eerlijk kunt communiceren”, zegt zij.

Misschien zie je hem stuntelen met afspraken of onhandig zijn in het contact met jullie kinderen. Misschien hoor je verhalen van je kind waardoor je denkt: waarom doet hij dat zó? Misschien voel je jezelf bij ieder contact een beetje bozer, geïrriteerder, vermoeider. En al zeg je het niet hardop, in je hoofd klinkt het soms luid en duidelijk: “Hij is gewoon geen goede vader.”

Waar komt dat oordeel vandaan?

Het zit diep, merkt Elles. “Want als moeder ben je vaak degene die álles regelt. Die de lijnen bewaakt. Die
aanvoelt wat je kind nodig heeft. En als je dan ziet dat je ex het anders doet, of in jouw ogen onvoldoende, dan gaat er iets aan in je systeem. Iets dat zegt: dit klopt niet. Dit is niet goed genoeg”, legt ze uit. “Maar: anders is niet hetzelfde als onveilig. En onvoldoende is niet altijd schadelijk. Onveilig wordt het als gedrag structureel is: als een ouder vaak schreeuwt, kleineert of vanuit
woede fysiek corrigeert. Maar een keer je stem verheffen of je kind stevig bij de arm pakken
in een gespannen moment? Dat is niet direct mishandeling. Kijk naar het patroon, en of je
kind zich daarna weer veilig voelt. En wat jij daarin doet, ook onbedoeld.”

Verschil verdragen

‘Onvoldoende’ is vaak eerder slordig dan schadelijk, stelt Elles. “Pizza als avondeten of weer een vergeten gymtas zijn niet ideaal. Maar kinderen kunnen verschil verdragen, zolang er liefde, stabiliteit en
betrokkenheid is. En zolang jij zorgt voor jouw deel van die basis. Vaak komt je oordeel voort uit een verlangen om te beschermen, uit angst dat jij alles moet compenseren of frustratie omdat jij zóveel doet en hij weg lijkt te komen met minder. En precies dáár wringt het. Want als je blijft zoeken naar bewijs van ongelijk, zul je het altijd vinden. En dat merkt een kind.”

Dus wat dan?

Vertrouwen is geen blind geloof. Het is een keuze voor rust, leert Elles haar cliënten. “Je hoeft jezelf niet wijs te maken dat alles prima is. Maar je mag wel onderzoeken: Wat is hier feit, en wat is mijn gevoel?” Ze geeft een paar gedachten om bij stil te staan:

• Is hij echt geen goede vader? Of doet hij het gewoon anders dan ik?
• Wat gebeurt er als ik stop met corrigeren, en kijk wat er dan wél goed gaat?
• Wat zou er veranderen als ik mildheid boven controle kies?

Vertrouwen betekent niet dat je alles loslaat

Het betekent dat je accepteert dat jij het anders zou doen en dat dat oké is. Want jouw kind heeft geen twee dezelfde ouders nodig. Het heeft behoefte aan stabiliteit én ruimte. Aan liefde én verschillen. Als het blijft wringen? “Misschien is dit precies jouw worsteling: Je voelt dat je het oordeel niet loslaat, maar je wil ook geen vechtsituatie. Weet dan: je hoeft niet te kiezen tussen alles goedpraten of alles uitvechten.
Er is een midden. Een plek waar je stevig staat, mild blijft en toch eerlijk kunt communiceren. Vooral om ervoor te zorgen dat je kind niet belast raakt met jouw oordeel, hoe stil ook.”

Elles Reis is oprichter van Voorinzicht, helpt co-ouders (met name moeders) die vastlopen in de communicatie met hun ex-partner. Haar aanpak is praktisch, persoonlijk en altijd met oog voor wat er wel mogelijk is. Ze gelooft dat het écht anders kan met duidelijke afspraken, wederzijds respect & vertrouwen en een beetje lef. Via 1-op-1 trajecten en haar traject Co-ouderschap zonder strijd begeleidt ze moeders naar rust, regie en werkbaar contact. Meer weten? Kijk op voorinzichtmediation.nl

Lees ook: Mediator Elles over het spanningsveld van bellen met je kind bij de andere ouder