Rubriek: Zo co-moedert zij (Brenda)

Een kijkje in het leven van steeds een andere co-moeder. Hoe regelt zij de boel? Dit keer de oprichter van comoederen.nl zelf aan het woord!

Dit keer:

Naam: Brenda
Moeder van: zoon (9) en j/m-tweeling (6,5)
Gescheiden sinds: 2022
Werkt als: content- en communicatiespecialist, 26 uur in de week

Hoe ziet jullie co-ouderschap en de verdeling eruit?

We hebben 50/50 co-ouderschap. De kinderen zijn op maandag, dinsdag en de woensdagochtend bij hun vader. Ik haal ze dan woensdag uit school en heb woensdagmiddag, donderdag en vrijdag. Het weekend doen we om en om. De ene week breng ik ze dus rond etenstijd op vrijdag naar papa, de andere week niet. Degene die ze het weekend heeft, brengt ze op maandagochtend naar school.

Waarom hebben jullie hiervoor gekozen?

We wilden allebei zoveel mogelijk betrokken zijn bij de kinderen en vinden het belangrijk dat ze de kans krijgen bij ons allebei opgevoed en geliefd te worden. Omdat we week op week af voor jonge kinderen te lang vonden, en dat ook uit allerlei adviezen blijkt, besloten we voor het opsplitsen van de week. Dat betekent wel veel wisselen voor ze, maar we hebben in beiden huizen echt een thuis gemaakt. Ze hebben overal een volwaardige garderobe en speelgoed, hoeven niet met een koffertje op en neer. Als ze later pubers zijn en ze willen minder vaak wisselen, dan is week om week misschien logischer en passender.

Hoe gaan de kinderen ermee om, het wonen op twee plekken?

De twee jongsten vinden het wisselmoment vaak lastig, maar het gaat steeds soepeler. De oudste zegt dat hij het moeilijk vindt om de andere ouder te missen als ze bij de ene zijn, en andersom. In het begin hadden we een weekschema hangen, zodat ze precies konden zien wanneer ze bij wie zouden zijn. We hebben de eerste twee jaar niet vaak afgeweken van het vaste schema, om zo min mogelijk onrust en onduidelijkheid bij ze te veroorzaken. Intussen weten ze precies waar ze aan toe zijn en valt er ook wel eens af te wijken.

Wat vind je het moeilijkste aan co-ouderschap?

Dat ik de kinderen mis als ze er niet zijn, dat je niet voor niets gescheiden bent maar wel veel moet overleggen met je ex en dat het intensief is om er parttime alleen voor te staan.

En hoe maak je er het beste van, voor jezelf en voor de kinderen?

Als ze niet bij mij zijn, pak ik bewust rust om op te laden en te ontspannen. Dan kan ik er daarna weer echt voor ze zijn. Ik leg aan de kinderen uit dat we dit nooit voor ze gewild hadden, maar dat papa en mama van ze houden en er samen voor ze zijn.

Tip voor andere moeders?

Zorg goed voor jezelf! Probeer al je emoties te doorvoelen en niet te streng te zijn voor jezelf, je doet wat je kunt en bent gewoon een mens met allerlei gevoelens en behoeftes. Ook voor jezelf. Blijf zo neutraal mogelijk over je ex tegen de kinderen en zet je zo nodig over dingen heen, omdat het voor de kinderen dan fijner en minder beladen is. Blijf de samenwerking houden en het belang van de kinderen echt voorop zetten, ook als dat gedoe oplevert of als je er zelf pijn aan overhoudt.