Bewust geen samengesteld gezin: deze co-moeders gaan ervoor

Een half miljoen kinderen in Nederland wonen in een samengesteld gezin. Toch zijn er ook veel gescheiden moeders (en vaders natuurlijk) die er bewust voor kiezen om geen patchworkgezin te vormen met hun nieuwe partner + kinderen. Waarom maken zij deze keuze en hoe bevalt het ze?

Om maar bij mezelf te beginnen: ook ik kreeg, anderhalf jaar na de scheiding, een fijne nieuwe relatie. Al meteen wist ik dat een samengesteld gezin voor mij geen optie is. Dat heeft niets te maken met hem of zijn kinderen, maar met mijn eigen keuze. Kijkend naar hoeveel impact de scheiding heeft op kinderen, en dus ook op die van mij, wil ik ze niet opzadelen met een complexe gezinssituatie met bonusvader plus kroost. Natuurlijk zitten er ook heel veel leuke kanten aan zo’n constructie en kan het goed gaan, maar ik wil dat niet voor mijn kinderen.

Wel partner, geen bonusvader

Zonder oordeel over moeders die wel voor een samengesteld gezin gaan (respect juist): hier gaat dat dus niet gebeuren. Natuurlijk ben ik het liefst zoveel mogelijk bij mijn nieuwe vlam, maar dat kan prima in de tijd dat we de kinderen niet hebben. Ik zocht een leuke partner voor mezelf, geen bonusvader voor mijn kinderen. Ze zien hem en zijn kinderen regelmatig en dat gaat prettig zo, voor ons allemaal. Samenleven zou voor mijn kinderen heftig zijn, schat ik in. Qua aanpassing, drukte, dynamiek, loyaliteitsgevoelens, noem het maar op.

Cijfers over samengestelde gezinnen

Daarbij komt: binnen vijf jaar gaat maar liefst 66 procent van de samengestelde gezinnen weer uit elkaar. Ik vind het al erg zat dat mijn ukken überhaupt een scheiding hebben meegemaakt, het risico op een tweede neem ik persoonlijk liever niet. Je kunt ook bij het andere percentage horen uiteraard en daar zelf hard voor werken, maar…ik ging ook niet trouwen in de verwachting te zullen scheiden, en heb er hard voor gewerkt om dat te voorkomen. Maar: ik geloof absoluut nog in liefde en geef dat de kinderen graag mee, alleen liefst wel zonder al teveel gevolgen voor hen.

Verwarrende gevoelens

Volgens Harmke Bergenhenegouwen van het Nederlands Jeugdinstituut duurt het gemiddeld twee jaar voordat een kinderen en (stief)ouders in een samengesteld gezin stabiliteit hebben gevonden. Gaan wonen in een samengesteld gezin kan bij kinderen (vooral in het begin) verwarrende gevoelens oproepen, omdat ze hierdoor echt beseffen dat hun ouders nooit meer samenkomen. Kinderen kunnen warm contact met hun bonusouder zien als verraad aan de andere ouder, en ze moeten hun eigen ouder ineens delen met de bonusouder en diens kinderen.

Andere bewuste LAT-moeders

Toen ik op Instagram deelde over mijn keuze en relatievorm, kreeg ik bakken vol reacties van moeders die er hetzelfde over denken. Een greep uit de reacties: “Ik en mijn vriend doen het al twee jaar precies zo. We kiezen er heel bewust voor om niet te gaan samenleven, omdat we denken dat dit voor onze kinderen het beste is. Op deze manier hebben zijn kinderen quality time met hun vader en mijn kids met mij. Ze hoeven geen rekening te houden met anderen in huis, maar hebben een rustige eigen plek. We eten regelmatig met z’n allen of doen eens wat leuks, maar daar blijft het bij. Op de dagen dat we de kinderen niet hebben, brengen we veel tijd samen door en hebben we alle tijd voor elkaar.”

Natuurlijk ook een gemis

En: “Zoveel samengestelde gezinnen breken weer op, omdat het gewoon niet lukt. Kinderen kiezen al niet voor een scheiding, ze kiezen niet voor een samengesteld gezin. Ik gun mijn kinderen rust en stabiliteit, in de toch al ingewikkelde situatie die een scheiding tussen papa en mama voor ze veroorzaakt”, schrijft iemand. “Wij kiezen hier ook bewust voor, en ondanks dat het af en toe natuurlijk een gemis is om niet altijd bij mijn vriend te zijn, is dit zo ontzettend fijn. Een bijkomend voordeel: op deze manier is het echt een feestje als we met z’n allen zijn”, deelt een ander.

Praktische redenen

Voor mij hele herkenbare uitspraken die passen bij hoe ik mijn kinderen wil laten opgroeien na de scheiding. En los daarvan zijn er ook nog praktische overwegingen om lekker samen apart (LAT) te leven. We zouden ergens in het midden moeten gaan wonen, waardoor mijn kinderen de helft van de tijd niet in hun dorp zijn waar ze iedereen kennen en op korte termijn overal zelf heen kunnen fietsen of lopen. Ze zouden ver moeten reizen naar school, ver van hun vader zijn. Het zou ook veel van mij vragen, in die zin. En: vijf kinderen in huis waarvan twee niet van mij, met hun eigen verleden en opvoedingsgeschiedenis? Nee, bedankt.

Succesverhalen van samengestelde gezinnen

Binnenkort op comoederen.nl een aantal succesverhalen van samengestelde gezinnen, die het ondanks de uitdagingen gewoon rocken en waarin de kinderen het fijn hebben. Compleet met tips van deze ervaringsdeskundige moeders! Nogmaals, als een kleine disclaimer: ieder z’n keuze, ieder z’n redenen, er is geen goed of fout. Iedere moeder doet op haar manier waarvan ze denkt dat goed is. Of dat nu in een samengesteld gezin is of niet…