“Mijn ex wilde met zijn nieuwe liefde elders een gezinsleven starten”

Soms ontstaan er in het co-ouderschap hobbels die je niet had voorzien. Die alles op z’n kop zetten wat je juist goed geregeld leek te hebben. Anna (42)* had harmonieus co-ouderschap met haar ex-man: hun drie kinderen woonden bij ieder de helft van de tijd. Toen haar ex een nieuwe liefde kreeg, dreigde alles in te storten.

“Een half jaar na onze scheiding, die verdrietig maar in goede samenwerking was verlopen, kreeg mijn ex een nieuwe vriendin. Al snel bleek de verliefdheid zo groot, dat hij haar aan onze drie kinderen van 4, 6 en 9 voorstelde. Ik vond het wat snel, maar we hadden bewust geen afspraken over een termijn in ons ouderschapsplan gezet omdat dat in de praktijk ongetwijfeld alleen maar tot gedoe leidt. Ik was ook blij voor hem en ging ervan uit dat hij verstandig was, dus ik vond het prima. Ik gunde hem geluk.”

Kusjes geven

“De kinderen giebelden regelmatig dat papa zijn nieuwe vriendin kusjes gaf; ze leken het vooral schattig te vinden. Ik merkte wel aan hun verhalen dat ze continu met haar en haar twee kinderen waren, als ze bij hun vader waren. Het maakte dat ze bij mij pas konden ontladen en uit de aanpassingsmodus kwamen, waardoor ik mijn handen vol had. Ze vonden haar lief en leuk, maar zeiden dat ze het misten om alleen met papa te zijn. Ze misten het om gewoon lekker bij hem thuis te zijn, in plaats van altijd maar bij haar. Ik heb neutraal medeleven getoond en gezegd dat ze dat altijd tegen papa konden zeggen, om het erover te hebben.”

Ineens een kinderwens

“Al snel kreeg ik in de gaten dat mijn ex niet alleen heel erg verliefd was, maar dat hij ook nieuwe plannen aan het maken was. Hij vertelde me dat ze een kinderwens hadden samen. Ik was totaal in shock, want hij vond de babytijd bij onze drie kinderen vreselijk en had nu al moeite om overzicht te houden in alle to do’s van drie opgroeiende ukken. Ik zag vooral helemaal voor me dat mijn kinderen naar de tweede plaats zouden verdwijnen, alleen al omdat er ineens een baby was met slaaptijden waar iedereen aan vast zou zitten. Maar vooral ook mentaal: hoe ingewikkeld moest dit zijn, zo vlak na de scheiding? De kinderen wisten er ook al van, merkte ik aan hun verhalen. Ze was nog niet eens zwanger!”

Ver weg verhuizen

“Vlak na die boodschap kwam de mededeling dat ze samen gingen wonen. In zijn grote huis, dacht ik. Maar omdat zij ook nog co-ouderschap had met haar ex, hadden ze besloten een woonplaats in hun midden te zoeken. Minstens een half uur snelweg verderop. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten wegsloeg. Ik gunde mijn ex zijn nieuwe start, maar niet met mijn kinderen op zo’n afstand die ook nog eens co-ouderschap ingewikkelder zou maken. Zij zouden een gespleten leven krijgen, met school, vriendjes en hobby’s hier en de helft van de tijd in een dorp waar ze niks hadden. Weer een verhuizing, bovendien. Ze waren nog amper opgekrabbeld van de scheiding en het wonen in twee nieuwe huizen…”

Ouderschapsplan en twijfels

“Ik sloeg ons ouderschapsplan erop na. Er stond in dat we beiden in dezelfde woonplaats zouden blijven in het belang van de kinderen. Juridisch gezien bleek ook co-ouderschap op grotere afstand niet bepaald een aanrader, ontdekte ik na research. Officieel was er zelfs toestemming van mij voor nodig. Ik probeerde mijn zorgen te delen met mijn ex en hem van de nadelen bewuster te maken, maar de verliefdheid was te groot. Wekenlang liep ik met een verscheurd gevoel en een dichtgeknepen keel rond. Wat moest ik doen? De rechter zou dit zeker niet goedkeuren, maar een rechtszaak aanspannen zou onze relatie verpesten. Daar zouden de kinderen dan ook hun leven lang last van houden.”

Terug naar de mediator

“Uit wanhoop heb ik uiteindelijk toch voorgesteld om samen terug te gaan naar onze mediator, die de scheiding heeft begeleid. In het belang van de kinderen, om met een neutrale persoon te kijken naar deze plannen, de haalbaarheid in de praktijk en de gevolgen voor het welzijn van ons drietal. Als ze het zouden doordrijven, moesten er hele goede afspraken komen over brengen, halen en rijden voor vergeten spullen enzo. Het voelde als verraad tegen mijn ex om dit zo aan te vliegen, maar ik moest iets doen om de kinderen het leven te gunnen dat we na de scheiding hadden afgesproken.”

Pijn en onbegrip

“Mijn ex was niet gecharmeerd van mijn eis en zag er ook het nut niet van in. De spanning was een paar weken om te snijden tussen ons, bij iedere wissel. We gedroegen ons normaal, maar ik voelde aan beide kanten alleen maar pijn en onbegrip. Op een avond ging mijn telefoon. Het was mijn ex. Hij vertelde heel koeltjes dat zijn relatie over was. Hij zag zelf ook in dat zo ver weg verhuizen niet goed zou zijn voor de kinderen, en ook niet voor ons co-ouderschap. Er zaten nog meer dingen niet helemaal lekker in de relatie, maar dat hield hij natuurlijk voor zichzelf. Al met al was het voor hem duidelijk: dit is niet wat ik wil. Mijn stress van de maanden ervoor losten acuut op in de lucht. Onze relatie is nu weer zoals eerst en met de kinderen gaat het goed. Ik hoop dit nooit meer mee te maken.”

*Anna is een fictieve naam. Echte naam en contactgegevens bekend bij de redactie.

Lees ook: Zo zit het als je kind een andere zorgregeling wil