Scheiden is óók rouwen (en dat is helemaal normaal)
Een scheiding voelt vaak als een soort rouwproces. Je verliest je partner, maar ook je toekomstbeeld: de manier waarop je gezin eruitziet, je rol als moeder en misschien zelfs het gevoel van hoe de dingen ‘horen’ te zijn. Je wilt door je eigen emoties heen werken maar ook een veilige basis en een voorbeeld zijn voor je kinderen. Hoe ga je met deze rouw om?
Rouw gaat over verlies en het loslaten van verwachtingen. Het is logisch dat daar emoties bij komen kijken. Soms ben je verdrietig, soms boos, soms opgelucht, soms verward, soms alles tegelijk. De fases van rouw verlopen niet netjes achter elkaar; je stuitert er een beetje tussendoor. Op maandag denk je dat je er bijna doorheen bent, en op woensdag vraag je je af waarom je je ineens weer totaal gebroken voelt. Dat betekent niet dat je niet vooruitgaat. Het betekent dat je mens bent en in een normaal rouwproces zit. Aan rouw en verlies zit ook geen einddatum, geen moment waarop je ‘klaar’ bent, geen magische finish. Het is de kunst het in je leven te verweven en zo goed mogelijk verder te kunnen.
Omarmen zonder blijven hangen
Wat belangrijk is, is dat je het rouwen toelaat zonder erin te blijven hangen. Je hoeft van jezelf niet altijd sterk te zijn; een grote mythe en valkuil voor veel moeders. Je mag voelen wat je voelt. Maar kies wel bewust de momenten waarop je dat doet. Een huilbui onder de douche, een eerlijk gesprek met een vriendin terwijl de kinderen op school zijn, een avond waarop je even opschrijft wat je kwijt moet. Emoties die gezien worden en ‘eruit mogen’, blijven minder hangen. Heb je behoefte aan een dag in bed omdat je somber bent? Geef daar natuurlijk ook vooral een keer aan toe als de kinderen bij hun andere ouder zijn. En: bedenk dat je kinderen niet instorten als ze eens zien dat jij verdriet hebt. Zo lang je het maar verwoordt, uitlegt en niet de overhand laat nemen.
Gedachten richting geven
Wat ook helpt om je verdriet en pijn te (ver)dragen, is een flink potje relativeren. Dat is geen bagatelliseren, maar jezelf op een vriendelijke manier herinneren aan het grotere plaatje. Jezelf bijvoorbeeld vertellen dat het nu heel zwaar is, maar dat dit nooit voor eeuwig zo blijft. Jezelf eraan herinneren dat je kinderen jou ondanks alles een fijne moeder vinden. Je hoeft niet alles roze te kleuren, maar probeer jezelf niet te laten verdwalen in rampscenario’s of eindeloos piekeren. Gedachten kunnen je meesleuren, maar je kunt ze ook richting geven. Juist doordat je kinderen kijken naar hoe jij met tegenslag omgaat, is dit een krachtig hulpmiddel. Je laat ze zien dat moeilijke dingen deel zijn van het leven én dat je er doorheen kunt bewegen zonder jezelf te verliezen. Aan een verloren moeder hebben ze niets; die gedachte kan oerkracht geven.
Praktische dingen
Ook praktische dingen kunnen het rouwproces luchtiger maken. Ritme geeft houvast: vaste momenten, voorspelbaarheid en een structuur waar jij en je kinderen op kunnen vertrouwen. En lichtheid zoeken werkt net zo helend als praten. Je hoeft niet de hele dag zwaar te doen omdat je in een rouwproces zit. Een serie die je laat lachen, een wandeling, een onverwachte knuffel, rommelen in huis of gewoon een moment waarop je kunt ademen. Dat zijn geen ontsnappingen of doen-alsof-alles-weer-helemaal-goed-is, maar juist manieren om ruimte in je hoofd te maken en je gebroken hart te helen.
Regie terugpakken
Na een scheiding met kinderen ligt je leven compleet overhoop en voelt het rouwproces misschien als iets waar je geen controle over hebt. De regie terugpakken op bepaalde vlakken kan je een enorme boost geven en vooruit helpen. Je hoeft niet meteen je hele leven opnieuw uit te vinden. Die hele boodschappentas vol administratie eens gaan ordenen, dat uitgestelde gesprek met school plannen, je weekmenu maken, je grenzen aangeven naar je ex-partner: alle kleine dingen geven je een beetje grip terug. Dat gevoel van regie werkt door in je emoties én in de rust die je kinderen bij je voelen.
Neem de tijd
Voor jou en de kinderen geldt: een scheiding verwerken kost tijd. Misschien wel meer dan een jaar. Leg jezelf dus geen druk op en weet dat de meeste mensen ook wel snappen dat je tijd nodig hebt en dat verlies samengaat met ups en downs. Je kinderen hoeven geen perfectie te zien, maar veerkracht: het vermogen om iets moeilijks onder ogen te zien, het te voelen, soms te relativeren en toch het leven weer op te pakken. Laat ze maar zien dat jij voor jezelf zorgt, hobbeldebobbel bouwt aan iets nieuws: een leven waarin jullie samen kunnen groeien, plezier én verdriet kunnen hebben.
Disclaimer
Heb je het gevoel dat je er zelf niet bovenop komt? Lijdt je dagelijks leven onder je emoties, gepieker of vluchtgedrag? Zoek dan professionele hulp via de huisarts. Geen schande, maar juist goede zelfzorg en goed moederschap.
Lees ook: Deze laagdrempelige hulpbronnen zijn er voor jou en je kinderen na de scheiding
